کد مطلب:296029 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:109
حدیث 01
علی بن محمد هرمزانی به نقل از ابی عبدالله حسین بن علی علیهماالسلام آورده است: چون فاطمه علیهاالسلام رحلت نمود، امیرالمومنین علیه السلام او را به خاك سپرد و علامتی بر مزارش نگذاشت، سپس برخاست،
«فحول وجهه الی قبر رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم، ثم قال:»
- و روی به طرف مزار رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم برگرداند و عرض كرد:
الف) «السلام علیك یا رسول الله عنی، والسلام علیك عن ابنتك، و زائرتك، و البائته فی الثری ببقعتك، والمختار الله لها سرعه اللحاق بك.
قل یا رسول الله، عن صفیتك صبری، و عفا عن سیده نساء العالمین تجلدی، الا ان فی التاسی لی بسنتك فی فرقتك موضع تعز، فلقد وسدتك فی ملحوده قبرك، و فاضت نفسك بین نحری و صدری.» [1] .
- سلام من بر تو ای رسول خدا، و سلام بر تو از جانب دختر و زائرت و كسی كه در بقعه تو بر تو فرود آمد و خداوند چنین خواست كه او زود به تو ملحق شود.
ای رسول خدا، صبرم از فراق دختر برگزیده تو به سر آمده، و توان و استقامتم از دوری سیده و سرور زنان عالم از بین رفت، ولی در تأسی به سنت
جدایی تو، جای صبر است (یعنی: چنانكه در مصیبت دوری تو كه سنگین تر بود صبر كردم، در این مصیبت نیز صابر خواهم بود)، زیرا من خود، تو را در قبر گذاشتم،و جان مقدس تو در میان گلو و سینه ام خارج شد.
[1] بحارالانوار، ج 43، ص 193، روايت 21.